Η Λεωφόρος Συγγρού είναι μια από τις δύο κύριες οδούς που συνδέουν την Αθήνα με τα νότια προάστιά της και για πολλές δεκαετίες το στίγμα με το οποίο έγινε γνωστή πήγαζε από τα ιδιαίτερα τοπόσημά της, όπως τα ξενοδοχεία Intercontinental και Ledra Marriot στις αρχές της και ο Ιππόδρομος στο νότιο άκρο της.
Τα τελευταία χρόνια, μετά την εγκατάσταση κατά μήκος της δύο μεγάλων πολιτιστικών οργανισμών ( Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος), η Συγγρού απέκτησε άλλη διάσταση- άκρως πολιτιστική.
Γευστική πάντως ταυτότητα δεν είχε κι είναι αμφίβολο αν θα αποκτήσει ποτέ, παρά το γεγονός ότι μικρές εστιατορικές ‘κοινότητες’ αναπτύσσονται στο πλάι της, σε παράδρομους και μικρές καθέτους όπως οι οδοί Δράκου και Ολυμπίου στο Κουκάκι (με τα μοντέρνα street food στέκια και τα συνεταιριστικά/συνεργατικά καφέ ή bistrot), αλλά και η θρυλική κρεατοφαγική Ζησιμοπούλου στο Παλαιό Φάληρο ( με τις ταβέρνες και τα ψητοπωλεία της).
Εσχάτως η Συγγρού απέκτησε και μια ακόμα -μικρή προς το παρόν αλλά δυναμική- γωνίτσα με ινδικά εστιατόρια. Πέντε ινδικά καταστήματα, στη λεωφόρο και στα στενά γύρω από το έμπα της Συγγρού, λίγο πριν από τους στύλους του Ολυμπίου Διός, δεν είναι λίγα. Ξεκίνησε ένα, μαζεύτηκαν και τα υπόλοιπα, σε μια περιοχή η οποία αν και είχε στο παρελθόν αξιοπρόσεχτα εστιατόρια, δεν είχε γαστρονομική ταυτότητα.
Ισχυρή, διεθνής τάση για Iνδική κουζίνα
Η ινδική κουζίνα, εκτός Ινδίας, είναι μια από τις μεγαλύτερες εθνικές κουζίνες του κόσμου και σε ορισμένες χώρες, όπως η Αγγλία, αποτελεί αγορά πολλών δισ. λιρών. Το εντυπωσιακό είναι ότι η ινδική κουζίνα είναι από αυτές που μετασχηματίζεται στο χρόνο και οι λόγοι είναι δύο:
- Aπό τη μια πλευρά η ίδια η ινδική κοινωνία εκσυγχρονίζεται,
- Ενώ από την άλλη εθνικές κουζίνες της Δύσης ‘δανείζονται’ στοιχεία της, τα επεξεργάζονται και συχνά τα ‘εξάγουν’ και πάλι στη μητρική ινδική κουζίνα ως γευστικά αντιδάνεια.
Πάντως, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας ‘Global Food & Beverage Trends Report’, την οποία πραγματοποίησε το The University Caterers Organisation’s (TUCO), η τάση για αυτό που η αγορά αποκαλεί ‘Modern Indian’ κουζίνα, είναι ανοδική.
Σύμφωνα με τον Matt White, πρόεδρο του TUCO και διευθυντή catering, ξενοδοχειακών και συνεδριακών υπηρεσιών στο Πανεπιστήμιο Reading, για πολλά χρόνια οι εταιρείες εστίασης απομόνωναν από την ινδική κουζίνα ορισμένα μόνο – απολύτως χαρακτηριστικά- συστατικά της, απλώς για να δώσουν στο ευρύ κοινό μια επίφαση της συγκεκριμένης ασιατικής κουζίνας.
Η κατάσταση φαίνεται πως αλλάζει κάτω από την πίεση νέων γενιών καταναλωτών που απαιτούν ‘αυθεντικότητα’, τη μαγική λέξη που χαρακτηρίζει όλο και περισσότερες καταναλωτικές (κι όχι μόνο) επιλογές των Δυτικών.
Μάλιστα ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η άνοδος του vegetarian και vegan κινήματος μόνο περεταίρω ώθηση μπορεί να δώσει στην ινδική κουζίνα η οποία έχει, εκ των πραγμάτων, πολλές επιλογές όπως πατάτες Βομβάης μαγειρεμένες με κρεμμύδι, ντομάτα και μυρωδικά, ρεβίθια, φακές και τη διάσημη δροσερή σαλάτα ραΐτα με βάση το αγγούρι (με κόλιανδρο, κύμινο, μέντα κ.ά.).
Σύμφωνα με τον Paul Howell, γενικό διευθυντή της εταιρείας Anglia Crown, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες παροχής επισιτιστικών υπηρεσιών σε νοσοκομειακές μονάδες, οίκους ευγηρίας κ.ά., όλο και περισσότεροι ασθενείς αναζητούν ινδικά φαγητά στο μενού που τους προσφέρεται κατά την παραμονή τους στα νοσοκομεία, ενώ ακόμα πιο δεκτικά είναι τα παιδιά στη μέση και ανώτερη εκπαίδευση.
Όσοι όμως θέλουν να είναι ένα βήμα πριν από την εποχή τους, κάνοντας στροφή προς το γαστρονομικό παρελθόν της Ασίας, δεν χρειάζεται ούτε να νοσηλευτούν στο Λονδίνο (Θεός φυλάξοι…) ούτε να πετάξουν για τη Βομβάη.
Η Συγγρού είναι δύο βήματα δίπλα μας.
