Εποχικότητα Φεβρουαρίου

Άβε Αβοκάντο! Οι λάτρεις των βουτυρόδεντρων σε χαιρετούν! 

Είναι η πιο βουτυρένια επιλογή, το superfood κάθε health conscious που σέβεται τη διατροφή του και ο λόγος για να μάθουμε πώς γράφεται και προφέρεται το guacamole! Το αβοκάντο ταιριάζει πολύ με τον μήνα των ερωτευμένων, αφού παράγει καρπούς, μόνο αν έχει κοντά του άλλο ένα αβοκάντο, ενώ οι καρποί του μεγαλώνουν σε ζευγάρια.

Και είναι και γενναιόδωρο, αφού μας χαρίζει όλα τα (καλά) λιπαρά του και 20 διαφορετικές βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Η γεύση του αντικαθιστά το βούτυρο στα κέικ, ενώ ταιριάζει σε πολλά πιάτα, από ευφάνταστες σαλάτες, πρασινωπά smoothies, ντιπ για ντιπ, πολύχρωμα μπρουσκετάκια, μέχρι και σοκολατένια γλυκά όπως μους σοκολάτας. Για να δούμε πόσο ώριμο είναι το κρατάμε στη χούφτα μας και το πιέζουμε ελαφρώς. Θα πρέπει να είναι μεν σφιχτό αλλά να απορροφά την ελαφριά μας πίεση. Αν πάλι το αβοκάντο μας είναι ακόμα ανώριμο, το αναγκάζουμε να «συγκατοικήσει» με ένα μήλο ή μια μπανάνα…

Ένας θησαυρός 9000 ετών στην κουζίνα σας! 

Όσο σκληρό κι αν είναι ένα καρύδι, αξίζει να το σπάσουμε για να δοκιμάσουμε την ανυπέρβλητη γεύση αυτού του καρπού που θυμίζει ανθρώπινο εγκέφαλο. Δεν είναι τυχαίο το ότι σύμφωνα με στοιχεία 9000 ετών, τα καρύδια ήταν από τους πρώτους καρπούς δέντρων που καλλιέργησε ο άνθρωπος. Και, ok μπορεί να προκαλεί πονοκέφαλο σε όποιον κοιμηθεί στη σκιά του φυλλώματος της καρυδιάς, την ίδια στιγμή όμως προκαλεί και κάθε chef να χρησιμοποιήσει τον καρπό της σε κάθε συνταγή! Άλλωστε είναι το βασικό συστατικό του πέστο καρυδιού, το μυστικό της κιμαδόπιτας, η έκπληξη στις σαλάτες, ο εραστής του χοιρινού με δαμάσκηνα, ο πρωταγωνιστής σε μια καρυδόπιτα και ο καλύτερος φίλος κάθε ζυμαρικού που θέλει να ξεχωρίσει. Φυσικά, κανείς δεν λέει «όχι» σε ένα γιαούρτι με μέλι και καρύδια για πρωινό ή επιδόρπιο ή σαν συνοδευτικό σε ένα κέικ. Αν λοιπόν ταιριάζει ένα επιφώνημα στο καρύδι, αυτό είναι το «Ωωω!», γιατί περιέχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ω3 λιπαρών οξέων απ’ ότι όλοι οι υπόλοιποι ξηροί καρποί! 

Τόσο πλούσια σε γεύση, τόσο φτωχά σε θερμίδες! 

Ήταν το ελιξίριο της αθανασίας για τους Ρωμαίους και εξακολουθούν να είναι μια εξαιρετική τροφή! Περιέχουν αμελητέες ποσότητες λίπους και σακχάρων, ελάχιστες θερμίδες και νάτριο, αλλά σημαντικές ποσότητες φυτικών ινών. Ίσως γι’ αυτό οι Φαραώ είχαν θεσπίσει νόμο, σύμφωνα με τον οποίο αυτοί και μόνο αυτοί είχαν το προνόμιο να τα γεύονται. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια αντικειμενική δυσκολία για κάθε chef: Ποια από τις 38.000 ποικιλίες μανιταριών που υπάρχουν στον κόσμο να πρωτοδιαλέξει; Το βασιλομανίταρο που η γεύση του θυμίζει κρέας; Τα ολόλευκα του Παρισιού με το υπέροχο άρωμα; Τα φινετσάτα πορτσίνι;
Τα ευκολοπροσάρμοστα πλευρότους; Τις μορχέλες που είναι τα δεύτερα πιο νόστιμα μανιτάρια ή τη βασίλισσα της γεύσης, τη δυσεύρετη τρούφα;
Όποια κι αν διαλέξoυμε, προσέχουμε να έχουν σφιχτή και «τραγανή»υφή, ομοιόμορφα στρογγυλεμένα «καπελάκια» και να «σπάζουν» εύκολα, όταν τα κόβουμε με το χέρι. Είναι τόσο εκλεπτυσμένα και ευαίσθητα, που θέλουν προσοχή για να μην «τραυματιστούν». Γιατί τα λένε «μαγικά»; Γιατί με αυτά και με λίγη φαντασία, μπορούμε να φτιάξουμε από το πιο μαγικό ριζότο μανιταριών μέχρι τη μανιταρόσουπα που θα «μαγέψει» κάθε γεύμα.