Αντωνία Κατή : Food Stylist, Food Photographer ή Chef ;

Ποια είναι η Αντωνία Κατή; Πες μας μερικά πράγματα για εσένα.

Γεννήθηκα στην επαρχία σε μια εποχή που το internet και φυσικά τα social media, εάν τα περιέγραφες σε κάποιον θα γελούσε μέχρι δακρύων. Ημουν ήσυχο παιδί και πολύ συνεργάσιμο με γονείς και δασκάλους. Ωστόσο, μέσα μου έβραζα κι έψαχνα διεξόδους και φυγές. Αυτά που έψαχνα τα έβρισκα στα βιβλία, στις αφηγήσεις της γιαγιάς Κατίνας, στις μυρωδιές π.χ. ενός σπιτικού προζυμένιου ψωμιού, του βρεγμένου χώματος, μετά τη βροχή και στην φαντασία μου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κλείνω τα μάτια και δημιουργώ εικόνες που μου αρέσουν. Ετσι μεγάλωσα θέλοντας να πιστεύω ότι μια μέρα θα κάθομαι μπροστά στη γραφομηχανή μου (!!!) και θα γράφω ενδιαφέρουσες ιστορίες. Όταν τελείωσα το σχολείο σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και αμέσως μετά παρακολούθησα το ετήσιο σεμινάριο δημοσιογραφίας της ΕΣΗΕΑ.  Η παρουσία μου στο χώρο της δημοσιογραφίας, αν και βραχύβια ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική για μένα. Σχεδόν ταυτόχρονα φαίνεται ότι το «σύμπαν συνωμότησε» και βρέθηκα πίσω από κάμερες και φωτογραφικές μηχανές να δημιουργώ εικόνες με φαγητά. Ένιωσα αμέσως οικεία με αυτόν τον ρόλο κι έτσι έμεινα εκεί για πολλά χρόνια.

Food stylist, food photographer ή chef;

Όπως είπα και πριν, η δουλειά μου είναι να δημιουργώ όμορφες εικόνες και κάνω τα πάντα γι αυτό. Ακόμη και να μαγειρεύω. Αυτό βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν με κάνει σεφ! Αντίθετα η αγάπη και η επιμονή μου με την εικόνα με έκανε τελικά φωτογράφο.

Να ξεκαθαρίσω βέβαια ότι μου αρέσει και απολαμβάνω να μαγειρεύω για μια καλή περίσταση, εννοώ και επαγγελματική και φυσικά για καλούς φίλους.

Από πού αντλείς έμπνευση; Έχεις κάποιον μέντορα ή κάποιες αναφορές;

Η έμπνευσή μου είναι η κόρη μου και τα συναισθήματα που γεννιούνται από τη σχέση μας, τα ταξίδια μου και η επαφή μου με άλλους κόσμους, η τέχνη σε όλες της τις μορφές: κινηματογράφος, ζωγραφική, μουσική κ.ο.κ. και φυσικά το εκάστοτε πιάτο άλλα και τα υλικά του, που πιστεύω ότι φέρνουν μια ενέργεια που όταν μπορέσεις να την αφουγκραστείς σε οδηγούν μόνα τους και στην παρουσίαση αλλά και στην αποτύπωση τους σε εικόνα.

Πώς καταφέρνεις να δημιουργείς τόσο μοναδικές εικόνες;

Δεν ξέρω εάν οι εικόνες μου είναι μοναδικές αλλά ξέρω ότι τις δημιουργώ με αγάπη, φροντίδα, σεβασμό και πολύ μόχθο.

Θεωρείς τη δουλειά σου περισσότερο ως επάγγελμα ή hobby;

Εγώ μετά από πολύ κόπο και προσπάθεια αλλά και τύχη κατάφερα να κάνω πραγματικότητα το γνωστό απόφθεγμα:

«Κάνε αυτό που αγαπάς και δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου»!

Αν ήσουν συνταγή, ποια θα ήσουν;

Αν ήμουν φαγητό, μάλλον θα ήμουν φρέσκο και αφράτο ζυμωτό ψωμί με ξινό προζύμι, μπορεί να ήμουν και λαχανοντολμάδες ή γεμιστά. Αυτά που έχουν περιεχόμενο! Χαχαχα!!

Πώς θα περιέγραφες τη συνεργασία σου με τη Unilever;

Η Unilever, βασικά οι άνθρωποί της, είναι για μένα μια μεγάλη οικογένεια με την ευρύτερη έννοια του όρου. Η συνεργασία μας, μέσα από τα διάφορα project για την ανάδειξη των προϊόντων της, είναι συνεχώς μια καινούρια πρόκληση. Επιπλέον, η σχέση μας είναι ισορροπημένη, αφού ο ένας συμπληρώνει τον άλλον αλλά και δημιουργική αφού μας πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα. Νιώθω ότι είμαι τυχερή, γιατί στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας, γνωρίζω επαγγελματίες με γνώσεις, όρεξη, φρέσκια ματιά και διάθεση για να βρουν συνεχώς νέα μονοπάτια. Η συνεργασία μου με την Unilever είναι η πιο μακροχρόνια επαγγελματική μου σχέση. Κρατάει χρόνια αυτή η ... κολόνια.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο challenge που αντιμετωπίζεις στα πλαίσια της συνεργασίας;

Όπως σε όλες τις μακροχρόνιες σχέσεις το challenge είναι η ρουτίνα, ο συμβιβασμός. Εμείς καταφέρνουμε να τα ξεπερνάμε γιατί υπάρχει επαγγελματισμός αλλά και αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμός. Επίσης, είμαστε σε μια ελεύθερη σχέση, πράγμα που σημαίνει ότι συνεργαζόμαστε και με άλλους επαγγελματίες κι ότι τελικά διατηρούμε τη σχέση μας γιατί το επιλέγουμε κι όχι γιατί έτυχε ή γιατί οι συνθήκες μας το επιβάλλουν.

Από τη μέχρι τώρα συνεργασία σου μαζί μας, θα μπορούσες να ξεχωρίσεις ένα project;

Με μένα συμβαίνει το εξής περίεργο. Ενθουσιάζομαι για κάθε νέο project και νομίζω ότι είναι μοναδικό, ενώ μόλις ολοκληρωθεί το ξεχνάω. Είναι σαν ένας μηχανισμός επαγγελματικής επιβίωσης, αδειάζει ο εγκέφαλος από εικόνες, έτσι ώστε να ξαναγεννήσει άλλες νέες. Από την άλλη βέβαια δεν ξεχνώ ποτέ, όσο χρόνια κι αν περάσουν, καμία από τις εικόνες που έχω δημιουργήσει. Είτε ως  food stylist είτε σαν φωτογράφος.

Το site unileverfoodsolutions.gr απευθύνεται αποκλειστικά σε επαγγελματίες. Αυτό επηρεάζει τη δουλειά σου και αν ναι, με ποιον τρόπο;

Ναι, φυσικά με έχει επηρεάσει. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Όταν μια φωτογραφία φαγητού απευθύνεται σε επαγγελματίες το ενδιαφέρον εστιάζεται μέσα στο πιάτο κι όχι στο περιβάλλον, εκεί θα πρέπει να υπάρχει μια λιτότητα, κάτι που θα αναδεικνύει το περιεχόμενο χωρίς να το καλύπτει. Να ξεκαθαρίσουμε ότι σε αυτή τη δουλειά το food styling το κάνει ο Τάσος Αλεξίου, ο σεφ της εταιρίας κι εγώ έχω την επιμέλεια του περιβάλλοντος και της τελικής εικόνας ως φωτογράφος

Πιστεύεις, ότι μπορεί να “αποτυπωθεί” η γεύση και η μυρωδιά σε μία εικόνα;

Θα πω με βεβαιότητα ότι τόσο οι γεύσεις όσο και οι μυρωδιές, μπορούν να αποτυπωθούν σε μια φωτογραφία, αρκεί βέβαια να υπάρχουν κοινές γευστικές μνήμες.

Συνταγές: μόδα, πραγματική ανάγκη ή κάτι άλλο;

Θα προσπαθήσω να πω με λίγα λόγια, κάτι που είχα γράψει κάποτε σε ένα άρθρο μου στο ΒΗΜΑgazino. Όσο περισσότερο οι άνθρωποι απομακρύνονται από την κουζίνα και την ρουτίνα της προετοιμασίας του καθημερινού οικογενειακού τραπεζιού, τόσο περισσότερο ενδιαφέρον έχουν για συνταγές σε: βιβλία μαγειρικής, εκπομπές στην τηλεόραση, συνταγές στο διαδίκτυο κ.ο.κ.  Αυτό πιστεύω ότι έκανε και μόδα στις δυτικές κοινωνίες την υπερπροσφορά συνταγών.

Φωτογραφία: Αντωνία Κατή